«Λάθος η «εθνική σύγκρουση» με τη Γερμανία»

«Κεντρώες λύσεις δεν υπάρχουν», δηλώνει στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» ο βουλευτής και εκ των υπευθύνων της οικονομικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ Ευκλείδης Τσακαλώτος, υπογραμμίζοντας ότι η Αριστερά πρέπει να είναι ηγεμονική σε αυτή τη φάση και οι όποιες συμμαχίες γίνουν να έχουν προγραμματική βάση ρήξης.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΣΠΥΡΟ ΚΑΡΑΛΗ  Ο κ. Τσακαλώτος χαρακτηρίζει «σενάριο επιστημονικής φαντασίας» την κυβερνητική αισιοδοξία ότι η ελληνική οικονομία θα έχει στα επόμενα χρόνια πλεονάσματα της τάξης του 4% και ανάπτυξη πάνω από το 3%. Τονίζει ακόμη πως μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα κάνει λάθος αν παρουσιάσει τη σύγκρουση με τους Γερμανούς σαν εθνική υπόθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Γερμανία, αλλά πρέπει να τη διευρύνει απευθυνόμενη και στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες στην Ευρώπη που έχουν συμφέρον για ριζική αλλαγή πορείας. * Κύριε Τσακαλώτε, η Γερμανία προϊδεάζει για ένα τρίτο δάνειο που στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζετε ότι θα πρόκειται για τρίτο Μνημόνιο. Τι δείχνει, κατά τη γνώμη σας, αυτή η εξέλιξη; – Οτι όταν μπει κανείς στην παγίδα χρέους, δύσκολα βγαίνει. Για να βγεις πρέπει να αμφισβητήσεις την κυρίαρχη ιδεολογία, πρέπει να αλλάξεις το ερώτημα. Από το «πώς θα μειώσω τα δημοσιονομικά ελλείμματα» στο πώς θα έχουμε ανάπτυξη, αλλά με άλλους όρους: με μια άλλη σχέση της οικονομίας με την κοινωνία, υπηρετώντας τις κοινωνικές ανάγκες. Γιατί σε μια κρίση αυτές οι ανάγκες είναι μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος. Αντιθέτως, οι μνημονιακές δυνάμεις είχαν την ακριβώς αντίθετη λογική: ας μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, ας συρρικνωθεί το κοινωνικό κράτος, ας ανοίξουν νέα πεδία για το κέρδος και μετά βλέπουμε πώς θα μειωθεί το χρέος. Μόνο που το πράγμα έχει ξεφύγει. Η παγίδα χρέους εκδικείται αυτούς που πίστεψαν ότι το ταξικό τους συμφέρον πάντα ευθυγραμμίζεται με τις ανάγκες για στοιχειώδη σταθερότητα της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας. Και βεβαίως υπάρχει και ο λαϊκός παράγοντας, που οι ελίτ έχουν μια εγγενή τάση να υποτιμούν. Η αλαζονεία έρχεται πακέτο με μια αίσθηση παντοδυναμίας. Μετά έρχεται η νέμεση. Θυμηθείτε τη Μαρία Αντουανέτα και πιο πρόσφατα τον κ. Σταυρίδη. Μη βιώσιμο χρέος * Ο υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας υποστηρίζει ότι η διόγκωση του χρέους είναι πρόσκαιρη και οφείλεται στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Θα ήθελα τη δική σας εξήγηση για την εκτίναξη του χρέους στα 321 δισ. – Το πιο σημαντικό είναι ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο, αυτό το αναγνώρισε στην ουσία και ο κ. Σταϊκούρας πριν από λίγες μέρες. Η κυβέρνηση πιστεύει ότι χτίζει ένα Σινικό Τείχος μέσω των μελλοντικών πλεονασμάτων στα οικονομικά του κράτους. Στην ουσία, όμως, κατασκευάζει μια νέα Γραμμή Μαζινό. Και όπως οι Γερμανοί στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο παρέκαμψαν τη Μαζινό, περνώντας από το δάσος των Αρδεννών, έτσι και το χρέος θα «ξεφεύγει» μέσω υψηλών επιτοκίων και χαμηλών ρυθμών ανάπτυξης. Η υπόθεση ότι η ελληνική οικονομία θα έχει στα επόμενα χρόνια πλεονάσματα της τάξης του 4% και ανάπτυξη πάνω από 3% αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. * Οι πολίτες αναμένουν από τον ΣΥΡΙΖΑ τη δική του πρόταση εξόδου από την κρίση. Αυτή η πρόταση, ώς τώρα, δεν έχει γίνει τόσο ευκρινής. Θα υπάρξουν εξειδικευμένες προγραμματικές εξαγγελίες στη ΔΕΘ; – Η εξειδίκευση του προγράμματός μας αποτελεί μια συνεχή διαδικασία. Πριν από το συνέδριό μας ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε σε 6 εκδηλώσεις, σε όλη την Ελλάδα, για τα μέτρα άμεσης ανακούφισης, για την παραγωγική ανασυγκρότηση, για την αντιμετώπιση της ανεργίας κ.λπ. Αυτή η διαδικασία δεν θα τελειώσει ποτέ, μιας και δημιουργούμε μια Αριστερά που συνεχώς μαθαίνει, που είναι ανοικτή σε νέες ιδέες, που ξέρει ότι κανείς δεν έχει το μονοπώλιο της αλήθειας. Το επόμενο στάδιο είναι η εξειδίκευση του εκλογικού μας προγράμματος και ένα προγραμματικό συνέδριο. Αλλά οι βασικοί μας άξονες είναι σαφείς, για το χρέος και για το τέλος των πολιτικών λιτότητας. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς, βέβαια, δεν μπορεί να μείνει σε αυτά. Πρέπει γρήγορα να προχωρήσει σε παρεμβάσεις που αναδεικνύουν πως το Δημόσιο και οι δημόσιες επιχειρήσεις μπορούν να δουλέψουν υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Να ενισχύσει τα πειράματα στην κοινωνική οικονομία, στους συνεταιρισμούς. Πρέπει να αμφισβητήσουμε και τους στόχους και τα μέσα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής. * Υποστηρίζετε ότι είναι απαραίτητη η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Γιατί όμως οι Γερμανοί και οι δανειστές να δεχθούν αυτή τη διαγραφή; – Δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι θα δεχθούν τις δημοκρατικές διεκδικήσεις του ελληνικού λαού έπειτα από εθνικές εκλογές. Ούτε ότι χαμπαριάζουν και πολύ από οικονομικά επιχειρήματα. Ως καθηγητής οικονομικής θεωρίας, πρέπει να σας πω πως οι δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων ποτέ δεν σταματάνε να με σοκάρουν. Το θέμα, βεβαίως, είναι ο συσχετισμός δυνάμεων. Εχουμε πλήρη επίγνωση των δυσκολιών, αλλά και του μεγέθους της ανθρωπιστικής κρίσης που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Το δεύτερο μας κάνει πιο αποφασισμένους να δουλέψουμε για τις αναγκαίες ανατροπές. Πρέπει, βέβαια, να γίνει σαφές ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς έχει μόνο να χάσει αν παρουσιάσει αυτή τη σύγκρουση ως εθνική, δηλ. Ελλάδα εναντίον Γερμανίας και χωρών του Βορρά. Αντίθετα, πρέπει να αναδείξει ότι η σύγκρουση αυτή είναι ιδεολογική, κοινωνική και πολιτική. Οτι μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προασπίσει τα συμφέροντα του κοινωνικού μπλοκ που εκπροσωπεί απέναντι στις ελίτ, εγχώριες και ευρωπαϊκές. Μόνο με αυτό τον τρόπο θα απευθυνθεί και στις αντίστοιχες κοινωνικές ομάδες σε όλη την Ευρώπη που έχουν συμφέρον για μια ριζική αλλαγή πορείας. * Εχετε πει, εσείς και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι το χρέος είναι ταξικό. Πως δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Και πως η Κεντροαριστερά δεν αντιπροσωπεύει πια τις λαϊκές τάξεις. Ωστόσο, βλέπουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να μην αποκλείει το ενδεχόμενο συνεργασίας με τμήματα αυτού του πολιτικού χώρου. Πώς απαντάτε σε όσους σας κατηγορούν για αντιφάσεις; – Η ταξική μας «μεροληψία» δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και επιβεβαιώθηκε στο πρόσφατο συνέδριό μας. Κεντρώες λύσεις δεν υπάρχουν. Αν υπήρχαν θα τις είχαν αναδείξει οι δυνάμεις του κέντρου. Η λαϊκή βάση των κομμάτων του δικομματισμού είτε τα έχει ήδη εγκαταλείψει είτε βρίσκεται σε απόγνωση. Η Αριστερά πρέπει να είναι ηγεμονική σε αυτή τη φάση. Και αυτό σημαίνει ότι οι όποιες συμμαχίες θα έχουν προγραμματική βάση ρήξης με ό,τι ζήσαμε τα τελευταία τέσσερα χρόνια και ολόκληρη την περίοδο του νεοφιλελευθερισμού. Η Αριστερά που συνθέτει * Στην ομιλία σας από το βήμα του ιδρυτικού συνεδρίου ορίσατε το δεύτερο κύμα ριζοσπαστισμού σαν την «Αριστερά που δεν θέλει άλλες ηρωικές ήττες, αλλά μια Αριστερά που θα νικήσει». Πώς νοηματοδοτείται το περιεχόμενο μιας νίκης της Αριστεράς; – Μια Αριστερά που ξέρει να συνθέτει, να δημιουργεί, να συνδέει τις άμεσες προτεραιότητες του κοινωνικού μπλοκ που περιθωριοποιούν οι δυνάμεις του Μνημονίου με το στρατηγικό μας στόχο για το σοσιαλισμό. Που ξέρει να μιλάει για αναγκαίες ρήξεις, για τομές, αλλά που παίρνει υπόψη τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Που ασχολείται με τα μεγάλα αλλά και τα μικρά ζητήματα. Που παλεύει τις «μεταρρυθμίσεις» που προωθούν οι ελίτ χωρίς να υπερασπίζεται το παρελθόν. * …Και το περιεχόμενο της ήττας; – Δεν θέλω να το σκέφτομαι! Αλλά καλό θα ήταν να το σκεφτούν πιο σοβαρά οι υποστηρικτές της θεωρίας των δύο άκρων. Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Advertisements